Dilatatie, doorzetten en de troost van rendang

Het is best vervelend om over te schrijven, maar ik heb nog steeds last van de naweeën van de operaties die ik afgelopen herfst heb ondergaan. De darmen zijn destijds aan elkaar geniet, maar het littekenweefsel groeit telkens aan, waardoor de boel niet goed kan doorstromen. Dat geeft gasvorming en darmkrampen waar ik echt last van heb.

In de praktijk betekent het dat ik nu bijna iedere week op de behandeltafel lig om de boel op te laten rekken. Dat heet in medische termen dilatatie. Bijna alle verpleegkundigen op de afdeling en de Maag-, Darm-, Leverarts zelf kennen me nu en begroeten me met naam en toenaam. Dat is geen goed teken, vind ik zelf.

De ingreep zelf gaat wel, maar de voorbereidingen zijn vooral erg naar, want je moet drankjes drinken om de boel leeg en schoon te maken. Vast niet goed voor de darmflora en voordat alles op gang is, kan ik weer opnieuw beginnen. Gedoe dus.

Het is wel heel interessant om mee te kijken via een scherm hoe de darmen er van binnen uitzien en wat ze doen. Dat kan ik allemaal zien en is heel bijzonder en eigenlijk best mooi. Al blijft het gek dat je je eigen binnenkant ziet, terwijl je het meteen ook voelt dat ze er van alles doen.

Wanneer ik denk en vooral hoop dat het de laatste keer is, komt er weer een nieuwe afspraak bij, omdat het littekenweefsel dus steeds aangroeit. Als ik dan weer thuis ben, beloof ik mezelf wat lekkers. Een soort van beloning voor het lijden.

Afgelopen week maakte ik rendang. Daar had ik ineens veel zin in.

Recept voor rendang

Haal bij de slager sucadelappen en braad ze met een ui en knoflook aan. Voeg er een paar citroenblaadjes bij, samen met een boemboe rendang. Laat heerlijk lang pruttelen op een zacht vuur en serveer met rijst en verse boontjes die je aanmaakt met sambal.

Smullen maar!