Regenton
Mijn regenton zit weer vol. Boordevol zelfs. Afgelopen zomer verlangde ik soms naar een flinke regenbui en maakte ik me nog weleens zorgen over de droogte en de stand van het grondwater. Dat lijkt nu geen zorg meer. Het is juist het tegenovergestelde. Het is erg nat en alles in de tuin en in het bos is doorweekt en glad. Niet vreemd want het is herfst, maar het schijnt dat oktober een van de natste maanden ooit was. En nu is het al een paar dagen behoorlijk koud terwijl het vorige week nog achttien graden was en ik op blote voeten langs het strand liep.
Misschien had ik dat strandbezoek beter kunnen overslaan, want inmiddels ben ik flink verkouden. Het kan ook komen doordat ik voor mijn werk veel mensen zag en sprak in korte tijd. Dat is meestal een goede voedingsbodem voor ziektekiemen en bacteriën. Beurzen, congressen en grote bijeenkomsten helpen daarbij niet mee. Daarom hou ik me nu rustig. Praten gaat moeizaam, mijn stem laat me soms in de steek en mijn keel voelt als schuurpapier. Honing, gemberthee, stomen en me gedeisd houden. Meer zit er niet op.
Die onverwachte rust gaf me wel tijd om naar mijn planten te kijken. Ik heb er best veel. Van huis uit heb ik de liefde voor planten meegekregen van mijn moeder. Zij gaf drie keer per week water met vers regenwater. Dat deed ik dus ook altijd. Tot ik laatst advies vroeg bij een bloemist hier in de stad, gespecialiseerd in groene planten. Zij vertelde dat dit vrij ouderwets is. Een of twee keer per week zou voldoende zijn. Daar moest ik even aan wennen. Met een zak potgrond en een paar nieuwe planten liep ik naar buiten. Inmiddels hebben diverse planten nieuwe grond gekregen en geef ik nog maar eens per week water. Een paar geef ik nog steeds vaker, omdat die nu eenmaal dorstiger zijn. Weer wat geleerd.
De planten buiten moest ik van de grond af halen. Nu staan ze op speciale onderzetters zodat ze tegen mijn gevel aan kunnen overwinteren. Of er ooit echte citroenen of sinaasappels aan mijn boompjes komen, betwijfel ik. Ik kook graag met citroen en sinaasappel, dus het zou een mooie bonus zijn. Mijn hele kip gevuld met citroen is inmiddels een begrip en heel makkelijk te maken.
Vul een biologische kip met twee ingesneden citroenen. Bestrooi de kip met peper en zout en zet haar in de oven op tweehonderd graden. Laat de kip in anderhalf uur bruin worden en bedruip haar af en toe. Zet de oven daarna op honderd graden en laat de kip nog een half uur staan. Langer mag ook. Vaak maak ik er een ovenschotel met groenten bij. Courgette in stukjes, wortelen, rode aardappel of spruiten. Doe deze in een ovenschaal met olijfolie, takjes tijm en een paar tenen knoflook en schuif de schaal na zestig minuten bij de kip. Af en toe omscheppen. En dan ben je ineens klaar met koken en heb je een smakelijke, makkelijke maaltijd waar je keuken heerlijk van gaat ruiken.
Is er kip over? Maak dan de volgende dag een salade van het vlees met wat mayonaise en kappertjes. Beleg een broodje met slabladeren en deze spread. Ook weer erg lekker.